Bijna drie jaar geleden kreeg Wijtze (41) een ongeluk, hij werd door een onoplettende fietser van zijn scooter gereden, sindsdien is zijn leven compleet veranderd en is hij klaar met het ongeloof en het Nederlandse zorgsysteem. “De vele fouten en omdat men alleen kijkt naar wat er in het handboek staat en niet naar de patiënt”. In België vindt hij zijn antwoord. “Het loont om door te blijven zoeken en niet op te geven.”
Donderdagochtend 31 maart 2022 omstreeks 7 uur gebeurde het ongeluk ter hoogte van Zweins. Wijtze was onderweg naar zijn werk zoals elke ochtend op de scooter. Voor hem reed een jonge dame op de fiets. Wijtze begon met inhalen van de dame op de fiets, op dat moment gooide de fietser het stuur om, zonder te kijken of richting aan te geven. Wijtze werd van zijn scooter gelanceerd en kwam beroerd terecht. “Ik voelde meteen dat het fout zat in mijn rug, de pijn was ondragelijk.” Een aantal mensen stopte om hulp te verlenen, hulpdiensten te bellen en de vrouw van Wijtze te bellen.
De jonge dame op de fiets was geschrokken, maar verder niet gewond. Ze gaf aan niet achterom gekeken te hebben en niet haar hand te hebben uitgestoken, omdat ze last van haar nek had, zo kwam later in een getuigenverklaring naar voren.
Fout op fout en ongeloof
Wijtze werd per ambulance vervoerd naar het MCL. “In eerste instantie zagen ze de breuken over het hoofd en tilde mij overeind, waarna ik het uit gilde van de pijn.” “Na een scan bleek er een breuk halverwege mijn rug te zitten, welke in een wig gebroken was.” De volgende dag meldde de fysiotherapeut ook dat het staartbeen gebroken was. Daarnaast was er een hersenschudding en een aantal kneuzingen. Na een herstelperiode van 15 weken startte de revalidatie.
Zoektocht naar behandeling
Maar er bleek veel meer aan de hand te zijn, dat kwam naar voren in de periode erna. In een zoektocht naar behandeling en een antwoord waarom er zo enorm veel pijn bleef, kwam aan het licht dat de wervel tot wel bijna 40% verzakt was en dat de behandeling van stabiele breuk niet terecht was, maar een operatie nodig was geweest. Ook bleek er een zwelling te zitten onder in de rug door het ongeval dat over het hoofd gezien is. Voor een second opinion ging Wijtze naar de Sint Maartenskliniek en later nog voor pijnbestrijding naar Ede, waar ze meerdere zenuwen hebben doorgebrand en injecties gegeven hebben. Uiteindelijk kwam hij terecht in Amsterdam. Wijtze heeft de hoop op behandeling nooit opgegeven, ondanks de vele keren dat hij te horen kreeg: “De breuk is geheeld, dus de pijn is niet verklaarbaar.” “Ik schat dat u minimale beperkingen heeft” en zelfs de dame die het ongeval heeft veroorzaakt noemde het maar een ongelukje en geloofde niets van het hele pijn verhaal.
Voor Wijtze is het meer. Hij zit in een scootmobiel, heeft inmiddels een invalidenkaart en parkeerplaats en kan zijn passie als kok en ambachtelijk slager niet meer uitvoeren. Door de vele beperkingen is hij volledig afgekeurd. Daarnaast heeft hij het coachen van het voetbalteam moeten opgeven en zijn uitjes met zijn gezin niet meer mogelijk zonder scootmobiel en dagenlang herstel na de tijd.
Kennis en behandeling in België
Na vele artsen en specialisten kwam een arts in Amsterdam met het advies om naar België te gaan. Meer kennis en meer mogelijkheden dan dat de Nederlandse zorgverzekeraars toelaten. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen 2 weken had Wijtze een afspraak in België en weer 2 weken later waren alle onderzoeken gedaan en was er een operatie advies, daarnaast kreeg hij eindelijk bevestiging van zijn pijn. Op de botscan met nucleaire vloeistof lichtte 3 plekken fel op, de breuk halverwege de rug, de wervel onderin met de zwelling en het staartbeen. Voor Wijtze eindelijk de bevestiging van zijn pijn, aangezien het altijd werd gebagatelliseerd. De rug van Wijtze zal op 2 punten vastgezet worden, 80% minder pijn maar wel minder beweeglijk en meer beperkt, met weinig risico. En dat is het waard. Ondanks dat nog niet alle hordes gelopen zijn, is Wijtze positief. De tegenpartij moet deze operatie gaan vergoeden en daar wacht hij op. “De arts in België had mij het liefst al met 5 weken geopereerd, gezien de hevige pijn, de bijna 3 jaar dat dit al lopend is, alle behandelingen en de vele zware medicatie die ik al gehad heb.” Wijtze hoopt snel op toestemming en dat alles in gang gezet kan worden.
“Voor degene die ook vastlopen in een ziekenhuis, of zich niet serieus genomen voelen, zoek verder.” aldus het advies van Wijtze.
