ut “Genoatskap foar ut behoud fan ut Franekers”, wil jim graag un paar leuke feestdagen toe wênse. Dit wille we graag doën met un klein kadootsy in de form fan un Kerstsprookje. Ut is oarspronkeluk skreven in ut Nederlâns deur Koos Meinders en met syn toestemming fertaald in ut Franekers.
Doën der wat goëds met, lees ut jim kynders foar en help ôns op dy manier ut Franekers te behouden. Met de bêste wênsen ut “Genoatskap foar ut behoud fan ut Franekers”.
Kerstmis met Grize Muus.
Grize Muus loopt deur ut bos. Se het un bile bij hur. Speurend en keurend gaat se op soek naar un mooie kerstboom. “Myn hemel, wat stane der un soad” roept se. Telkens at se dinkt, dat se een fonnen het, kykt se tòch wear ferder. De ene kear is de boom te klein, dan wear te groat. Òf nyt mooi recht. Òf te kaal. Òf krekt wear te fol. Om gek fan te wurden. Wêrom stane der ok su feul? Twee bomen waren genoeg weest, dinkt Grize Muus. Dan pakte ik de mooiste en was ik klaar. Een boom is nòg beter. Hoeve je nyt iens te kizen. Grize Muus trekt hur iismuts over hur ogen en draait dry kear in ‘e ronte.
Dan bliift se staan en wiist met hur bile recht foarút. Dy boom nimt se. Langsaam trekt Grize Muus hur iismuts omhoog. Gôjn! Wat un prachtuge kerstboom wiist se an! Dat se dy nyt earder sien het. Ut is un kearsrechte spar. Nyt te groat, mar in elk gefal nyt te klein. En wat un pronkje. Hij staat krekt un bitsy apart fan de andere sparren. Op un heuveltsy. Asòf y op un foëtstuk staat. Foar ut sicht sú Grize Muus einluks ok ut heuveltsy met naar hús nimme mutte. Ut is suver sonde om de boom hier furt te halen. Grize Muus pakt hur bile met beide hannen fast en swaait der met naar achteren. ..Dan bedinkt se hur. Se het un beter plan!
Ut is Kerstmis. Grize Muus staat foar hur hús om de gasten op te fangen. Freemde Eend is der as earste. “Gane we wear Gânzebòrd speulen?” fraagt se. “ Hou dyn jas mar an en de muts op”, seit Grize Muus. “Wij gane aanst ergens hene. Mear sêg ik nyt.” Al gau komme de andere gasten ok. Haas, Roek, Groëne Poes, Kúk en Barg en de Rat fan weinug woarden. “Binne we der allemaal?” fraagt Grize Muus. “Nou wel “, seit Liegbeest, dy as laatste binnenkommen is. “Late we dan mar gau gaan”, seit Grize Muus.
En dêr gane se, in optòcht deur de donkere en koue kerstnacht. Foarop loopt Grize Muus. Met un lampion. Se steke de rivier over en lope naar de râne fan ut bos. Dêr blive se staan. “We binne der”, seit Grize Muus. “En wat mut hier dan wel nyt weze?” fraagt Roek. “Un heel bisondere boom”, seit Grize Muus. “Doën jimme ogen mar dicht”. “Dan siene we nòg minder”, sêge Kúk en Barg, mar tòch doëne se allemaal wat Grize Muus seid het. Grize Muus loopt sachtjes naar de kerstboom op ut heuveltsy. Een foar een steekt se de kearskes an. “Doën de ogen mar wear open”, seit se at alle kearskes brâne. Grize Muus is benijd wat hur gasten sêge sille. Mar se sêge niks. Idereen is sprakeloas. Behalve de Rat fan Weinug Woarden. “Sprankelbaar!” stammelt y. Hij het ut woard self bedòcht, mar idereen weet wat y bedoëlt. En se binne ut allegaar met um eens. Grize Muus straalt fan tròts. Se geeft hun allemaal un dikke plak kerstbôle met poeiersuker. En un glaske warme kwast teugen de kou. “En dan gane we nou mekaar ferhalen fertellen”, seit se. “Wy wil der beginne?” Om beurten fertelle se mekaar un mooi winterferhaal. Met un soad sneeuw der in. Se fertelle tòt de kearskes in de kerstboom allegaar opbrând binne. Dan is ut kerstfeest ôflopen. Wat het ut un hearluk feest weest. In een woard: “sprankelbaar!”
Auteur: Koos Meinderts, Fertaling “ut Genoatskap foar ut Behoud fan ut Franekers”
