Vandaag is door de Vrienden van de Stad Franeker de Gouden Mispel 2023 uitgereikt. Deze aanmoedigingsprijs voor de stad is toegekend aan de eigenaren van de palen op de Breedeplaats.
Al sinds de plaatsing zijn de palen velen een doorn in het oog. Vijf keer per jaar is de bedoeling, bij vijf festiviteiten, geven de palen steun aan een feesttent op de Breedeplaats. Het afgelopen jaar was dit slechts een keer het geval. Voor de rest staan ze er nutteloos bij. Hun enige functie is het ontsieren van een fraai plein dat omringd wordt door een historisch ensemble, de Botnia- en de Camminghastins, het Dekemahuis, de Martinikerk, het voormalige barokhuis van professor Ulricus Huber en – van recentere datum – de Oortfontein. Van welke kant je het plein ook benadert, bezoekers worden altijd geconfronteerd met twee ijzeren palen, tientallen meters hoog.
Toen dit voorjaar de Vereniging de inwoners van Franeker opriep kandidaten voor te stellen voor de Mispel, kregen tot onze verrassing van de 19 objecten de palen de meeste stemmen en dus is aan de eigenaar de Gouden Mispel toegekend.
Waardering
Intussen is het ons gebleken dat de Stadsschoonheidsprijs veel meer gewaardeerd wordt dan deze Gouden Mispel. Er zijn mensen die de toekenning zien als een soort ‘nagelen aan de schandpaal’. Dat is volgens Rolf Bremmer, voorzitter van de Vrienden, echter niet de bedoeling. Wel hopen de Vrienden dat toekenning van de Mispel tot serieuze nadenken en mogelijke verbetering leidt. Soms hebben mensen een zetje nodig. Dat is de prikkel die we graag willen geven met de toekenning van de Mispel, aldus Rolf Bremmer.
Op verzoek van de Vrienden van Franeker schreef Jelle Bangma onderstaand ‘lofdicht’ op de palen op de Breedeplaats.
Poeha peallen
door Jelle Bangma
De mispel kinst pas ite as er rottet,
dus kinst der net it aldermeaste mei.
Sa’n frucht leit wier net foar it each te pronkjen,
nee, leaver út it sicht, of smyt mar wei.
In Mispel-priis ûntfange wiist op ’t selde:
’t is mear as sneu as soks jo no oerkomt.
Jo stean der by te sjen, wat sill’ jo melde
oan ’t grut publyk, eins binn’ jo wat ferstomd.
Soks alles om dy twa, ja dy pylonen,
– ik doch har rjocht, sìj kin der neat oan dwaan –
mar eins binn’ dat mar sljochtwei iiz’ren peallen,
mei swier poeha,x oerdreaune grutheidswaan.
De Breedeplaats fertsjinnet folle better:
wat mear elan, histoarysk perspektyf.
Net foar it doe, mar mear foar no en letter.
Kin it noch oars, wat is ’t alternatyf?
Ien sitewaasje stean wy ta, mei wille:
hingje in hangmat op, dêr kinn’ wy mei-inoar yn.
Wy drinke in wyntsje en wy kinn’ wat tsjille
en prate oer Frjentsjer mei har brede maskelyn.
As freonen fan ‘e stêd woll’ wy it bêste,
de rotte mispels smite wy ‘t leafst wei.
Wy ha it dreech mei: ‘lit ús mar berêste’,
want hjoed is hjoed, moarn is in oare dei!
